Chapter 4 from the Chandi Path (Devi Mahatmyam or Durga Saptashati), which is a part of the Markandeya Puran. Chapter 4 is known as “The Slaying of Mahishasura’s Generals.” Durga Saptashati 4th Chapter praises the Mother Goddess – Shri Devi Stuti – Sakradi Devata Stuti.
Chapter 4 of the Chandi Path, “The Slaying of Mahishasur’s Generals,” describes the fierce and decisive battle between the Goddess Durga and the generals of the demon Mahishasur. As the battle intensifies, the Goddess manifests her formidable power and slays the prominent generals of Mahishasur one by one.
Chapter 4 from the Chandi Path (Devi Mahatmyam or Durga Saptashati), which is a part of the Markandeya Puran. The chapter details the Goddess’s combat prowess as she uses various weapons to vanquish the asuras. Each weapon, whether the trident, sword, pike, or arrows, symbolizes a different aspect of her divine power. The vivid descriptions of the slaying of the demons underscore her role as the fierce protector of the cosmos, maintaining the balance between good and evil.
As the Goddess triumphs over the asuras, the remaining demons flee in fear, signifying the restoration of order and righteousness. The devas, who represent the forces of good and had been suffering under the asura onslaught, express their gratitude and reverence to the Goddess for her intervention and victory.
This chapter highlights the theme of divine intervention and the ultimate triumph of good over evil. It also emphasizes the importance of divine feminine power in maintaining cosmic order and justice. The Goddess Durga is depicted not only as a nurturing mother but also as a powerful warrior who eradicates evil to protect the universe and uphold dharma (righteousness).
॥ शक्रादयकृता देवीस्तुतिः – अथ चतुर्थोऽध्यायः ॥
॥ ध्यानम् ॥
ॐ कालाभ्राभां कटाक्षैररिकुलभयदां मौलिबद्धेन्दुरेखां
शड्खं चक्रं कृपाणं त्रिशिखमपि करैरुद्वहन्तीं त्रिनेत्राम् ।
सिंहस्कन्धाधिरूढां त्रिभुवनमखिलं तेजसा पूरयन्तीं
ध्यायेद् दुर्गां जयाख्यां त्रिदशपरिवृतां सेवितां सिद्धिकामैः ॥
‘ॐ’ ऋषिरुवाच ।। १ ।।
शक्रादयः सुरगणा निहतेऽतिवीर्ये
तस्मिन्दुरात्मनि सुरारिबले च देव्या ।
तां तुष्टुवुः प्रणतिनम्र शिरोधरांसा
वाग्भिः प्रहर्ष पुल कोद्गम चारुदेहाः ।। २ ।।
देव्या यया ततमिदं जगदात्मशक्त्या
निःशेष देवगण शक्त्ति समूहमूर्त्या ।
तामम्बिकाम खिल देवमहर्षिपूज्यां
भक्त्या नताः स्म विदधातु शुभानि सा नः ।। ३ ।।
यस्याः प्रभावमतुलं भगवाननन्तो
ब्रह्मा हरश्च न हि वक्तुमलं बलं च ।
सा चण्डिका खिल जगत्परिपालनाय
नाशाय चाशुभभयस्य मतिं करोतु ।। ४ ।।
या श्रीः स्वयं सुकृतिनां भवनेष्वलक्ष्मीः
पापात्मनां कृतधियां हृदयेषु बुद्धिः ।
श्रद्धा सतां कुलजनप्रभवस्य लज्जा
तां त्वां नताः स्म परिपालय देवि विश्वम् ।। ५ ।।
किं वर्णयाम तव रूपमचिन्त्यमेतत्
किं चाति वीर्य मसुरक्षयकारि भूरि ।
किं चाहवेषु चरितानि तवाद्भुतानि
सर्वेषु देव्य सुर देव गणादिकेषु ।। ६ ।।
हेतुः समस्तजगतां त्रिगुणापि दोषै-
र्न ज्ञायसे हरि हरा दिभिरप्यपारा ।
सर्वाश्रया खिलमिदं जगदंशभूत-
मव्याकृता हि परमा प्रकृति स्त्वमाद्या ।। ७ ।।
यस्याः समस्तसुरता समुदीरणेन
तृप्तिं प्रयाति सकलेषु मखेषु देवि ।
स्वाहासि वै पितृगणस्य च तृप्तिहेतु-
रुच्चार्यसे त्वमत एव जनैः स्वधा च ।। ८ ।।
या मुक्त्ति हेतुर विचिन्त्य महाव्रता त्वं
अभ्यस्यसे सुनि यतेन्द्रिय तत्त्वसारैः ।
मोक्षार्थि भिर्मुनि भिरस्त समस्तदोषै-
र्विद्यासि सा भगवती परमा हि देवि ।। ९ ।।
शब्दात्मिका सुविमलग्यर्जुषां निधान-
मुद्गीथ रम्य पद पाठवतां च साम्नाम् ।
देवी त्रयी भगवती भव भावनाय
वार्ता च सर्वजगतां परमार्ति हन्त्री ।। १० ।।
मेधासि देवि विदिता खिल शास्त्र सारा
दुर्गासि दुर्ग भव सागर नौर सङ्गा ।
श्रीः कैटभारि हृदयै ककृताधिवासा
गौरी त्वमेव शशि मौलि कृतप्रतिष्ठा ।। ११ ।।
ईषत्सहा सममलं परिपूर्णचन्द्र-
बिम्बानुकारि कनकोत्तम कान्ति कान्तम् ।
अत्यद्भुतं प्रहृतमात्तरुषा तथापि
वक्त्रं विलोक्य सहसा महिषासुरेण ।। १२ ।।
दृष्ट्वा तु देवि कुपितं भ्रुकुटीकरालम्
उद्यत् शशांक स दृशच्छवि यन्न सद्यः ।
प्राणान्मुमोच महिष स्तदतीव चित्रं
कैर्जीव्यते हि कुपितान्तक दर्शनेन ।। १३ ।।
देवि प्रसीद परमा भवती भवाय
सद्यो विनाशयसि कोपवती कुलानि ।
विज्ञात मेतदधुनैव यदस्तमेत-
न्नीतं बलं सुविपुलं महिषासुरस्य ।। १४ ।।
ते सम्मता जनपदेषु धनानि तेषां
तेषां यशांसि न च सीदति धर्मवर्गः ।
धन्यास्त एव निभृतात्मजभृत्यदारा
येषां सदाभ्युदयदा भवती प्रसन्ना ।। १५ ।।
धम्यार्णि देवि सकलानि सदैव कर्मा-
ण्यत्यादृतः प्रतिदिनं सुकृती करोति ।
स्वर्गं प्रयाति च ततो भवती प्रसादा-
ल्लोकत्रयेऽपि फलदा ननु देवि तेन ।। १६ ।।
दुर्गे स्मृता हरसि भीतिमशेषजन्तोः
स्वस्थैः स्मृता मतिमतीव शुभां ददासि ।
दारिद्र्य दुःख भयहारिणि का त्वदन्या
सर्वोपकारकरणाय सदाऽऽर्द्रचित्ता ।। १७ ।।
एभिर्हतै र्जगदुपति सुखं तथैते
कुर्वन्तु नाम नरकाय चिराय पापम् ।
संग्राम मृत्यु मधिगम्य दिवं प्रयान्तु
मत्वेति नूनमहितान्विनिहंसि देवि ।। १८ ।।
दृष्ट्वैव किं न भवती प्रकरोति भस्म
सर्वासुरानरिषु यत्प्रहिणोषि शस्त्रम् ।
लोकान्प्रयान्तु रिपवोऽपि हि शस्त्रपूता
इत्थं मतिर्भवति तेष्व हितेषु साध्वी ।। १९ ।।
खड्गप्रभानिकरविस्फुरणैस्तथोग्रैः
शूलाग्रकान्तिनिवहेन दृशोऽसुराणाम् ।
यन्नागता विलयमंशु मदिन्दुखण्ड-
योग्याननं तव विलोकयतां तदेतत् ।। २० ।।
दुर्वृत्त वृत्त शमनं तव देवि शीलं
रूपं तथैत दवि चिन्त्य मतुल्य मन्यैः ।
वीर्यं च हन्तृ हृतदेव पराक्रमाणां
वैरिष्वपि प्रकटितैव दया त्वयेत्थम् ।। २१ ।।
केनोपमा भवतु तेऽस्य पराक्रमस्य
रूपं च शत्रुभयकार्यतिहारि कुत्र ।
चित्ते कृपा समरनिष्ठुरता च दृष्टा
त्वय्येव देवि वरदे भुवनत्रयेऽपि ।। २२ ।।
त्रैलोक्यमेतदखिलं रिपुनाशनेन
त्रातं त्वया समरमूर्धनि तेऽपि हत्वा ।
नीता दिवं रिपुगणा भयमप्यपास्तम्
अमस्माक मुन्मद सुरारिभवं नमस्ते ।। २३ ।।
शूलेन पाहि नो देवि पाहि खड्गेन चाम्बिके ।
घण्टास्वनेन नः पाहि चापज्यानिः स्वनेन च ।। २४ ।।
प्राच्यां रक्ष प्रतीच्यां च चण्डिके रक्ष दक्षिणे ।
भ्रामणेनात्म शूलस्य उत्तरस्यां तथेश्वरि ।। २५ ।।
सौम्यानि यानि रूपाणि त्रैलोक्ये विचरन्ति ते ।
यानि चात्यन्त घोराणि तै रक्षा स्मांस्तथा भुवम् ।। २६ ।।
खड्गशूलगदादीनि यानि चास्त्राणि तेऽम्बिके ।
करपल्लव सङ्गीनि तैरस्मान् रक्ष सर्वतः ।। २७ ।।
ऋषिरुवाच ।। २८ ।।
एवं स्तुता सुरैर्दिव्यैः कुसुमै र्नन्दनोद्भवैः ।
अर्चिता जगतां धात्री तथा गन्धानुलेपनैः ।। २९ ।।
भक्त्या समस्तै: त्रिदशै: र्दिव्यैर्धूपै: सुधूपिता ।
प्राह प्रसाद सुमुखी समस्तान् प्रणतान् सुरान् ।। ३० ।।
देव्युवाच ।। ३१ ।।
व्रियतां त्रिदशाः सर्वे यदस्मत्तोऽभिवाञ्छितम् ।
ददा म्यहं अति प्रीत्या स्त वरै भी: सुपूजिता ।। ३२ ।।
देवा उचुः ।। ३३ ।।
भगवत्या कृतं सर्वं न किञ्चिदवशिष्यते ।
यदयं निहतः शत्रु: अस्माकं महिषासुरः ।। ३४ ।।
यदि चापि वरो देयस्त्वयाऽस्माकं महेश्वरि ।
संस्मृता संस्मृता त्वं नो हिंसेथाः परमापदः ।। ३५ ।।
यश्च मर्त्यः स्तवैरेभिस्त्वां स्तोष्यत्य मलानने ।
तस्य वित्तर्धि विभवै: धन दारादि सम्पदाम्।। ३६ ।।
वृद्धयेऽस्म त्प्रसन्ना त्वं भवेथाः सर्वदाम्बिके ।। ३७ ।।
ऋषिरुवाच ।। ३८ ।।
इति प्रसादिता देवैर्जगतोऽर्थे तथात्मनः ।
तथेत्युक्त्वा भद्रकाली बभूवान्तर्हिता नृप ।। ३९ ।।
इत्येतत्कथितं भूप सम्भूता सा यथा पुरा ।
देवी देव शरीरेभ्यो जगत्त्रय हितैषिणी ।। ४० ।।
पुनश्च गौरीदेहा सा समुद्भूता यथाभवत् ।
वधाय दुष्टदैत्यानां तथा शुम्भनिशुम्भयोः ।। ४१ ।।
रक्षणाय च लोकानां देवानामुपकारिणी ।
तच्छृणुष्व मयाऽऽख्यातं यथावत्कथयामि ते ।। ४२ ।।
। ह्रीं ॐ ।
।। इति श्रीमार्कण्डेयपुराणे सावर्णिके मन्वन्तरे देवीमाहात्म्ये शक्रादिस्तुतिर्नाम चतुर्थोऽध्यायः ।। ४ ।।
॥ શક્રાદયકૃતા દેવીસ્તુતિઃ – અથ ચતુર્થોઽધ્યાયઃ ॥
॥ ધ્યાનम् ॥
ૐ કાલાભ્રાભાં કટાક્ષૈરરિકુલભયદાં મૌલિબદ્ધેન્દુરેખાં
શઙ્ખં ચક્રં કૃપાણં ત્રિશિખમપિ કરૈરુદ્વહંતીં ત્રિનેત્રામ્ ।
સિંહસ્કંધાધિરૂઢાં ત્રિભુવનમખિલં તેજસા પૂરયંતીં
ધ્યાયેદ્ દુર્ગાં જયાખ્યાં ત્રિદશપરિવૃતાં સેવિતાં સિદ્ધિકામૈઃ ॥
ઋષિરુવાચ ॥ ૧॥
શક્રાદયઃ સુરગણા નિહતેઽતિવીર્યે
તસ્મિન્દુરાત્મનિ સુરારિબલેચ દેવ્યા ।
તાં તુષ્ટુવુઃ પ્રણતિનમ્રશિરોધરાંસા
વાગ્ભિઃ પ્રહર્ષપુલકોદ્ગમચારુદેહાઃ ॥ ૨॥
દેવ્યા યયા તતમિદં જગદાત્મ શક્ત્યા
નિશ્શેષ દેવગણ શક્તિ સમૂહ મૂર્ત્યા।
તામમ્બિકામ ખિલ દેવ મહર્ષિ પૂજ્યાં
ભક્ત્યા નતાઃ સ્મ વિદધાતુ શુભાનિ સા નઃ ॥ ૩॥
યસ્યાઃ પ્રભાવમતુલં ભગવાન નન્તો
બ્રહ્મા હરશ્ચ ન હિ વક્તુમલં બલં ચ ।
સા ચણ્ડિકાખિલજગત્પરિપાલનાય
નાશાય ચાશુભભયસ્ય મતિં કરોતુ॥ ૪॥
યા શ્રીઃ સ્વયં સુકૃતિનાં ભવનેષ્વલક્ષ્મીઃ
પાપાત્મનાં કૃતધિયાં હૃદયેષુબુદ્ધિઃ ।
શ્રદ્ધા સતાં કુલજનપ્રભવસ્ય લજ્જા
તાં ત્વાં નતાઃ સ્મ પરિપાલય દેવિ વિશ્વમ્॥ ૫॥
કિં વર્ણયામ તવ રૂપમચિન્ત્યમેતત્
કિં ચાતિવીર્યમસુરક્ષયકારિ ભૂરિ ।
કિં ચાહવેષુ ચરિતાનિ તવાદ્ભુતાનિ
સર્વેષુ દેવ્ય સુર દેવ ગણાદિકેષુ॥ ૬॥
હેતુઃ સમસ્તજગતાં ત્રિગુણાપિ દોષૈ
ર્નજ્ઞાયસે હરિહરા દિભિરપ્યપારા ।
સર્વાશ્રયાખિલમિદં જગદંશભૂત
મવ્યાકૃતા હિ પરમા પ્રકૃતિસ્ત્વમાદ્યા ॥ ૭॥
યસ્યાઃ સમસ્તસુરતા સમુદીરણેન
તૃપ્તિં પ્રયાતિ સકલેષુમખેષુદેવિ ।
સ્વાહાસિ વૈપિતૃગણસ્ય ચ તૃપ્તિહેતુ
રુચ્ચાર્યસે ત્વમત એવ જનૈઃ સ્વધા ચ ॥ ૮॥
યા મુક્તિ હેતુર વિચન્ત્યમહાવ્રતા ત્વં
અભ્યસ્યસે સુનિયતેન્દ્રિય તત્ત્વ સારૈઃ ।
મોક્ષાર્થિ ભિર્મુનિ ભિરસ્ત સમસ્તદોષૈ
ર્વિદ્યાસિ સા ભગવતી પરમા હિ દેવિ ॥ ૯॥
શબ્દાત્મિકા સુવિમલર્ગ્યજુષાં નિધાન
મુદ્ગીથ રમ્ય પદ પાઠવતાં ચ સામ્નામ્।
દેવી ત્રયી ભગવતી ભવ ભાવનાય
વાર્ત્તા ચ સર્વજગતાં પરમાર્ત્તિ હન્ત્રી ॥ ૧૦॥
મેધાસિ દેવિ વિદિતા ખિલ શાસ્ત્રસારા
દુર્ગાસિ દુર્ગ ભવ સાગર નૌર સઙ્ગા ।
શ્રીઃ કૈટભારિ હૃદયૈ કકૃતા ધિવાસા
ગૌરી ત્વમેવ શશિ મૌલિકૃતપ્રતિષ્ઠા ॥ ૧૧॥
ઈષત્સ હા સમમલં પરિપૂર્ણ ચન્દ્ર
બિમ્બાનુકારિ કન કોત્તમ કાન્તિ કાન્તમ્।
અત્યદ્ભુતં પ્રહૃત માત્તરુષા તથાપિ
વક્ત્રં વિલોક્ય સહસા મહિષા સુરેણ ॥ ૧૨॥
દૃષ્ટ્વા તુ દેવિ કુપિતં ભ્રુકુટી કરાલ
મુદ્ય ચ્છશાઙ્ક સદૃશચ્છવિ યન્ન સદ્યઃ ।
પ્રાણાન્મુમોચ મહિષસ્તદ તીવ ચિત્રં
કૈર્જીવ્યતે હિ કુપિતાન્તક દર્શનેન ॥ ૧૩॥
દેવિ પ્રસીદ પરમા ભવતી ભવાય
સદ્યોવિનાશયસિ કોપવતી કુલાનિ ।
વિજ્ઞાત મેત દધુનૈવ યદસ્ત મેત
ન્નીતં બલં સુવિપુલં મહિષાસુરસ્ય ॥ ૧૪॥
તે સમ્મતા જનપદેષુ ધનાનિ તેષાં
તેષાં યશાંસિ ન ચ સીદતિ ધર્મવર્ગઃ ।
ધન્યાસ્ત એવ નિભૃતાત્મજ ભૃત્ય દારા
યેષાં સદાભ્યુદયદા ભવતી પ્રસન્ના ॥ ૧૫॥
ધર્મ્યાણિ દેવિ સકલાનિ સદૈવ કર્મા
ણ્યત્યાદૃતઃ પ્રતિદિનં સુકૃતી કરોતિ ।
સ્વર્ગં પ્રયાતિ ચ તતો ભવતી પ્રસાદા
લ્લોકત્રયેઽપિ ફલદા નનુદેવિ તેન ॥ ૧૬॥
દુર્ગે સ્મૃતા હરસિ ભીતિ મશેષ જન્તોઃ
સ્વસ્થૈઃ સ્મૃતા મતિમતીવ શુભાં દદાસિ ।
દારિદ્ર્ય દુઃખ ભય હારિણિ કા ત્વદન્યા
સર્વોપ કાર કરણાય સદાઽઽર્દ્રચિત્તા ॥ ૧૭॥
એભિર્હતૈ ર્જગદુપૈતિ સુખં તથૈતે
કુર્વન્તુ નામ નરકાય ચિરાય પાપમ્।
સઙ્ગ્રામ મૃત્યુ મધિગમ્ય દિવં પ્રયાન્તુ
મત્વેતિ નૂન મહિતાન્વિનિહંસિ દેવિ ॥ ૧૮॥
દૃષ્ટ્વૈવ કિં ન ભવતિ પ્રકરોતિ ભસ્મ
સર્વા સુરા નરિષુ યત્પ્રહિણોષિ શસ્ત્રમ્।
લોકાન્પ્રયાન્તુ રિપવોઽપિ હિ શસ્ત્રપૂતા
ઇત્થં મતિર્ભવતિ તેષ્વપિ તેઽતિસાધ્વી ॥ ૧૯॥
ખડ્ગ પ્રભાનિકર વિસ્ફુરણૈ સ્તથોગ્રૈઃ
શૂલાગ્ર કાન્તિ નિવહેન દૃશોઽસુરાણામ્ ।
યન્નાગતા વિલય મંશુ મદિન્દુ ખણ્ડ
યોગ્યાનનં તવ વિલોકયતાં તદેતત્॥ ૨૦॥
દુર્વૃત્ત વૃત્ત શમન્ં તવ દેવિ શીલં
રૂપં તથૈત દવિ ચિન્ત્ય મતુલ્યમન્યૈઃ ।
વીર્યં ચ હન્ત્રિ હૃતદેવ પરાક્રમાણાં
વૈરિષ્વપિ પ્રકટિતૈવ દયા ત્વયેત્થમ્॥ ૨૧॥
કેનોપમા ભવતુ તેઽસ્ય પરાક્રમસ્ય
રૂપં ચ શત્રુ ભય કાર્યતિહારિ કુત્ર ।
ચિત્તેકૃપા સમર નિષ્ઠુરતા ચ દૃષ્ટા
ત્વય્યેવ દેવિ વરદે ભુવનત્રયેઽપિ ॥ ૨૨॥
ત્રૈલોક્ય મેત દખિલં રિપુનાશનેન
ત્રાતં ત્વયા સમર મૂર્ધનિ તેઽપિ હત્વા ।
નીતા દિવં રિપુગણા ભયમપ્ય પાસ્ત
મસ્માક મુન્મદ સુરારિભવં નમસ્તે॥ ૨૩॥
શૂલેન પાહિ નોદેવિ પાહિ ખડ્ગેન ચામ્બિકે।
ઘણ્ટાસ્વનેન નઃ પાહિ ચાપજ્યાનિઃસ્વનેન ચ ॥ ૨૪॥
પ્રાચ્યાં રક્ષ પ્રતીચ્યાં ચ ચણ્ડિકેરક્ષ દક્ષિણે।
ભ્રામણેનાત્મ શૂલસ્ય ઉત્તરસ્યાં તથેશ્વરિ ॥ ૨૫॥
સૌમ્યાનિ યાનિ રૂપાણિ ત્રૈલોક્યે વિચરન્તિ તે।
યાનિ ચાત્યર્થ ઘોરાણિ તૈરક્ષાસ્માં સ્તથા ભુવમ્॥ ૨૬॥
ખડ્ગશૂલગદાદીનિ યાનિ ચાસ્ત્રાણિ તેઽમ્બિકે।
કરપલ્લવ સઙ્ગીનિ તૈરસ્માન્ રક્ષ સર્વતઃ ॥ ૨૭॥
ઋષિરુવાચ ॥ ૨૮॥
એવં સ્તુતા સુરૈર્દિવ્યૈઃ કુસુમૈર્નન્દનોદ્ભવૈઃ ।
અર્ચિતા જગતાં ધાત્રી તથા ગન્ધાનુલેપનૈઃ ॥ ૨૯॥
ભક્ત્યા સમસ્તૈ સ્ત્રિદશૈ ર્દિવ્યૈ ર્ધૂપૈ સ્તુધૂપિતા ।
પ્રાહ પ્રસાદ સુમુખી સમસ્તાન્પ્રણતાન્સુરાન્॥ ૩૦॥
દેવ્યુવાચ ॥ ૩૧॥
વ્રિયતાં ત્રિદશાઃ સર્વે યદસ્મત્તો ઽ ભિવાઞ્છતમ્
દદામ્યહં અતિપ્રીત્યા સ્તવૈરેભિ: સુપૂજિતા ॥ ૩૨॥
દેવા ઉચુઃ ॥ ૩૩॥
ભગવત્યા કૃતં સર્વંન કિઞ્ચિદ વશિષ્યતે।
યદયં નિહતઃ શત્રુ રસ્માકં મહિષાસુરઃ ॥ ૩૪॥
યદિ ચાપિ વરોદેય સ્ત્વયાઽસ્માકં મહેશ્વરિ ।
સંસ્મૃતા સંસ્મૃતા ત્વં નોહિંસેથાઃ પરમાપદઃ ॥ ૩૫॥
યશ્ચ મર્ત્યઃ સ્તવૈરેભિસ્ત્વાં સ્તોષ્ય ત્યમલાનને।
તસ્ય વિત્તર્દ્ધિ વિભવૈ ર્ધન દારાદિ સમ્પદામ્॥ ૩૬॥
વૃદ્ધયેઽસ્મત્પ્રસન્ના ત્વં ભવેથાઃ સર્વદામ્બિકે॥ ૩૭॥
ઋષિરુવાચ ॥ ૩૮॥
ઇતિ પ્રસાદિતા દેવૈ ર્જગતોઽર્થે તથાઽત્મનઃ ।
તથેત્યુક્ત્વા ભદ્રકાલી બભૂવાન્ત ર્હિતા નૃપ ॥ ૩૯॥
ઇત્યેત ત્કથિતં ભૂપ સમ્ભૂતા સા યથા પુરા ।
દેવી દેવ શરીરેભ્યો જગત્ત્રય હિતૈષિણી ॥ ૪૦॥
પુનશ્ચ ગૌરીદેહાત્સા સમુદ્ભૂતા યથાભવત્।
વધાય દુષ્ટદૈત્યાનાં તથા શુમ્ભનિ શુમ્ભયોઃ ॥ ૪૧॥
રક્ષણાય ચ લોકાનાં દેવાના મુપકારિણી ।
તચ્છૃણુષ્વ મયાઽઽખ્યાતં યથાવત્કથયામિ તે॥ ૪૨॥
ઇતિ શ્રી માર્કણ્ડેય પુરાણે સાવર્ણિકે મન્વન્તરે દેવીમાહાત્મ્યે શક્રાદિસ્તુતિર્નામ ચતુર્થોઽધ્યાયઃ ॥ ૪ ॥
